Raport ukazuje studium przypadków sposobu opisywania i mówienia o kobietobójstwach w polskiej prasie i mediach. Ukazuje dobre i złe praktyki dziennikarskie w tym zakresie z ostatnich lat. Skupiając się na warstwie językowej odpowiada na pytania w jaki sposób rzeczowo i w sposób unikający stereotypów, trywializacji i sensacyjnego tonu informować o przestępczości kobietobójczej. Bez pozbawiania podmiotowości i szacunku pokrzywdzonej i jednocześnie demonizowania samych sprawców.
JUŻ WKRÓTCE NA STRONIE
